Ik denk dat ik ontvoerd ben
Genomineerd voor de Boon voor Kinder- en Jeugdliteratuur 2023
Genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs 2023
Sprankelend en hedendaags poëziedebuut vol gedichten over de bijzondere band met broers, zussen, vaders, moeders, opa’s, oma’s, ooms en tantes. Over traditionele of juist heel moderne families. Over de gesprekken die je hebt tijdens het eten. Over een tante die geen man is maar ook geen vrouw. Over racen met je oom in een rolstoel. Maar ook over stiekem verliefd zijn of over een oudere broer die ineens de deur van de badkamer voor je neus op slot doet.
Van gevoelig tot grappig: Zilveren Griffel-winnaar Pim Lammers weet moeiteloos in de huid van kinderen te kruipen en hun gevoelens te beschrijven. Sarah van Dongen maakte er eigenzinnige illustraties bij vol humor.
Ik denk daarom dat de kans groot is dat dit een heel geliefde bundel in gezinnen en op scholen wordt, én dat hij rondgedragen gaat worden in de armen van allerlei kinderen.
Ik denk dat ik ontvoerd ben bevat gedichten om van te houden. Klein kinderleed, vragen en twijfels: het mag er allemaal zijn, maar de gedichten zijn nergens zwaar of verdrietig.
Lammers overtuigt als dichter voor kinderen en kan aansluiten in het rijtje namen als Bette Westera, Edward van de Vendel en Ted van Lieshout.
Altijd kijkt Pim Lammers met een volstrekt geloofwaardige, frisse kinderblik.
Deze gedichten vieren het leven, de veilige plek die familie, die thuis kan zijn.
Pim Lammers heeft met zijn dichtbundel Ik denk dat ik ontvoerd ben laagdrempelige en bovendien hilarische gedichten geschreven die zowel jonge als oude lezers zullen vermaken.
Waren ze er maar, zulke verzen, toen ik nog kind was.
Bij Pim Lammers gaat liefdevol hand in hand met stoer, en kinderlijke verwondering met gierende hormonen.
Ik denk dat ik ontvoerd ben bevat meer gedichten die moeiteloos uit de dagelijkse werkelijkheid stappen en het rijk der verbeelding betreden.
Ik denk dat ik ontvoerd ben is een prachtig boek wat rijk is aan diversiteit in verhaal, emotie en boodschap.
Hier en daar is zelfs een vleugje Annie M.G. Schmidt te bespeuren.
Lammers speelt meesterlijk met de lezersverwachtingen. Vrijwel alle gedichten eindigen net iets anders dan de eerste regels doen vermoeden. Dat maak dat je doorleest en elk gedicht opnieuw wilt lezen om te kijken wat er nu eigenlijk gebeurt.
Het is Lammers gelukt om in de huid van kinderen te kruipen. Hun gevoelens op een begrijpelijke en herkenbare manier voor de doelgroep neer te zetten. De ene keer met humor, de andere keer op een meer serieuze manier.
Het bijzondere aan deze bundel is dat je het idee hebt dat je de personen in één gedicht al heel goed leert kennen. Pim Lammers weet ieder gedicht een eigen sfeer mee te geven, een eigen gevoel.
Hoe verrassend de benadering ook is, de gevoelens en gedachten zijn bijzonder herkenbaar. Pim Lammers weet zich heel natuurlijk in de binnenwereld van kinderen in te leven.
Wat heb ik genoten van de gedichten in deze bundel. Ik heb meerder keren met een lach op mijn gezicht gezeten, maar was ook ontroerd.
